Płyty ścienne dla szkieletowych konstrukcji w deskowaniach traconych – budynki pasywne

Podstawowym układem nośnym w systemie płyt ściennych są monolityczne słupki i rygle żelbetowe (rozwory) wylewane na budowie w kanałach prefabrykowanej płyty ściennej. Płyta składa się z warstwy OSB/Cetris od wewnątrz oraz styropianu z ukształtowanymi kanałami – to one stanowią tracone deskowanie dla elementów żelbetowych.

Od strony wnętrza płyta drewnopochodna tworzy stabilny podkład pod wykończenie (np. GK lub tynk) i pomaga w stabilizacji termicznej. Przestrzenie między słupkami i ryglami wypełnia styropian, który dodatkowo może występować w wersji dźwiękochłonnej (zmodyfikowana struktura – lepsze tłumienie dźwięków uderzeniowych).

Wymiary poziome elementów żelbetowych kształtuje zewnętrzna płyta styropianowa, odpowiadająca za wysoką izolacyjność termiczną. Dla optymalnych parametrów stosowany jest styropian z dodatkiem grafitu. Z uwagi na jego wrażliwość temperaturową wykorzystujemy rozwiązanie zespolone (grafit + biały) – warstwa biała trafia na zewnątrz, co ogranicza naprężenia i deformacje.

W efekcie płyty ścienne pełnią na budowie rolę form, w których powstaje szkielet żelbetowy. Po betonowaniu styropian pozostaje w przegrodzie jako ciągła termoizolacja, a płyta OSB po stronie wewnętrznej stanowi podłoże m.in. pod instalacje lub płaszczyznowe ogrzewanie ścienne (np. 3thermo).

Rozwiązanie można porównać do idei dawnych ścian szachulcowych, jednak z wykorzystaniem nowoczesnych materiałów i technologii. To pozwala osiągnąć standard pasywny bez narzucania restrykcyjnej „prostej bryły” – forma architektoniczna nie musi być kompromisem energetycznym.

Rys.: płyta ścienna dla konstrukcji w deskowaniach traconych